ඉරබටු තරුව නුඹයි පුතේ............

'''' සමනළ තටුව සලනා පවනත්        දැනුනා...

    තුත්තිරි මලෙන් හමනා සුවදත්      දැනුනා...

    කණා මැදිරි එළියෙන් සැමතැන    දිළුණා ..

    දුර සිටි නුඹ මව්ගෙ සුසුමෙන් හිරි     වැටුනා.....'''''

නුඹේ අම්ම රෝස මලක් පුතේ......
ඇය මට තුරුළු වුනාම මට දැනුනේ නෑ අයට
හුස්ම ගන්නවත් අමාරුයි කියල ...
ඇයත් එසේමයි ...............
ඇයට මුළු ලෝකෙම මමයි...
එලිය වැටෙන්නෙත් මම ගැන හිතාගෙන
නිදාගන්නෙත් .. නිදාගන්නවා කියලයි...හැමදාම.....

අපේ ආදරේ කවදාවත් වෙනස් නොවෙන්න
වෙන්න ඇති පුතේ නුඹ අපි අතරට එන්න ඇත්තේ.....
ඒත් පෙර අකුසලකට වෙන්න ඇති  අපිට කවදාවත්
එකට ඉන්න වාසනාවක් නොවන්නට ඇත්තේ......

අපිට උරුම උනේ සුසුමයි වේදනාවයි ..
මම අහස බලන්නේ ඉරබටු තරුව නුඹ
කියල හිතාගෙනයි..........
දවසකට සැරයක් අහස බලල ඉරබටු තරුව
හොයලයි මම නිදාගත්තේ.....
මම දන්නවා නුඹේ අම්මත් එහෙමමයි කියල.....


අම්ම හිතුවේ ඔය ලස්සන පැංචි කෙල්ලෙක් කියලයි..
ඒත් මම හිතුවේ ඔයා රත්තරන් පුංචි කොල්ලෙක්  කියලයි...

ලෝකයේ වාසනාව අපේ අවාසනාවයි......
ඔයා අපෙන් වෙන්වෙද්දී අම්මගෙ විලාපය
මගේ දෙසවනේ තවත් රැව් දෙනවා...
මම සිටියේ ඇය දකින තුරු දෙපා වෙව්ලමින් ....

ඔයා අපි අතරට අවේ
අපිව හැමදාම එක් කරලා තියන්න කියල මම දන්නවා.
ඔයා ඈත අහසෙ තරුවක් වෙලා අපි දිහා බලාගෙන
නේද රත්තරන් හැමදාම ඉන්නේ.....
ඔයා බය වෙන්න එපා පුතේ ...මම ඔයාගේ අම්මව
ජීවිත කාලෙම පණවගේ රකිනවා........
ඒක මං ඔයාට දෙන පොරොන්දුවක් මගේ පුතේ...



ලොවේ සුන්දර අත්විදින්නට
නුඹට ඇයිදෝ නොහැකි වුයේ...
නුඹේ සෙනෙහෙන් සතුටු වන්නට
ඇයිද අප හට නොහැකි වූවේ........


ජීවිතේ ඝණ අන්දකාරේක
පටලවා නුඹ අපේ දෑසේ ...
තරුව වී එළිය දීපන්
දුක නිමෙන්නට අපේ දිවියේ.......


නොහැකි වුනි නම් එක්ව ඉන්නට
මේ දිවියේ අප සමග තොසිනේ..
පතමි පැතුමක් නුඹත් සමගින්
එක්ව ඉන්නට මතු බවේ දී..........

රහසේ සැලෙනා කඳුළු

දනිමි මම ලඳේ නුඹ 

       නිසළ සිරුර දෙස 

කඳුළු සඟවා බලා සිටින්නේ ඇයි කියා .....

මේ බවේ නොලැබුණු ඔහු මතු බවේ 

ඔබේම වේවායි සිතා නොවේද .................

ඇය දරුවන් සමග වලපුනත් කෑ ගාසා

නුඹට නොහැක අද එසේ වැලපෙන්නට

හදේ කකියන වේදනාව නුඹ ඉවසන්නට නොවේද 

සිරුර ඉදිරියේ ඇති පහනට වරින් වර 

තෙල් බිදක් දමන්නේ .........................

නුඹට නොහැක සොයුරියේ පොළොවේ හැපෙමින් 

කෑගසා හඩා වැලපෙන්නට .........

අද ඔහු හැරගොස් හමාරය .........

සුසුමක් හෙලා සැනසෙන්න මේ කුරිරු ලෝකයේ 

තනි වූ ඔබ..............................

කිසිදා ලගා කරගත නොහැකි 

            අහිංසක ස්වප්නයක පැටලී 

සිත් පිත් නැති කුරිරු ලෝකයේ අතරමංව 

අසම්මතයේ පෙම් කවිය ලියූ 

       නැගණියේ..........

අද නුඹට කඳුල විතරමය.....

                   එයද හොර රහසේම වන්නේය...........

                හොර රහසේම වන්නේය..........

වේදනාවක ඇරඹුමක්.........

නුඹ දුටු මුල් දිනේ
මෙලෙස මා හද 

කිමද ගොළු වුනේ ...............

දනිමි සත්සුදක්සේ 

    නොමැති බව අප 

හමුව මේ බවේ .....................

නමුදු තෙපුලන වදනක් 

  සමීපයි නුඹ 

මට හැම වෙලේ ..................

කව්ද ලඳේ නුඹ පෙර බවේ 

    මගේ හද තුල 

ලැගුම් ගත්තේ මේ බවේ ............

කිසි දිනක මා හට 

    නොහැකි වේවිද 

කරනට අමතක නුඹ .................

දැනෙන්නේ බියකි හදවතට 

    මෙය තවත් 

වේදනාවක ඇරඹුමක් වේවිද....................

මුතු කඳුළු...........

නිල් නුවන් රතු වෙලා 

දෙකම්මුල් තෙත් වෙලා

කිමද නුඹ ගොළු වෙලා 

මුතු කඳුළු      වගුරුවා.............

ඔබේ කදුළු දැක ගන්න 

මට නොහැක කිසි දිනේ 

ඒ නිසා අද මෙසේ 

මගේ නෙතු පියවුනේ..........

මට නොහැක ලගට විත්

ඔය  නුවන් පිසලන්න

මගේ අතගිලි වෙලා 

මට නොහැක ගනු ලිහා........

අපට අද එක් වන්න

නෑ ඉඩක් මේ ලොවේ

මතු බවයේ හමු වන්න 

පතමු අපි එක් වන්න............

පතමි පැතුමක් හදින්

සංසාරෙ සැම වෙලේ

සතුටු කදුලැල් වලින් 

ඔය නෙතග බබලන්න.........

මම නුඹට දුන්නු ඒ 

රෝස මල් මට දෙන්න

වැලි මිටක් මට දමා

මට නුඹෙන් සමු දෙන්න........

ඉවසන්න පුතේ

බිත්ති ඇත ඉරි තලා

වහල ඇත හිල් වෙලා

වහින හැම වස්සෙන්ම

ගෙබිම ඇත දියවෙලා............

ගෙඩි කඩුව නුඹ පියා

ඇත ඇදේ තනි වෙලා

කන්න කෑමක් නැතිව 

බඩ පිටට ඇලවිලා.......

කිරි නුඹට දෙන්න බෑ 

තන පුඩුව සිර වෙලා

ඉවසන්න පුතේ නුඹ

දිය බිදක් මුව සලා.......

  

නුඹ පියා රැක ගන්න 

        නුඹේ බඩ පුරවන්න.....

යම් දිනක මේ ලොවේ 

       නුඹව රජ කරවන්න.... 

බැල මෙහෙය මම කරමි 

      කදුළු බිඳු සගවලා........

මව් බිමට එමි දිනක 

     සියළු දුක් ඉවසලා.....